Niemand uit België

FLAPTEKST

Eind 2014. In Europa kondigt het vluchtelingendrama zich aan. Ook een Belgische man is met zijn geliefde op weg naar Engeland. Vanwege het huwelijk van zijn dochter. Het feest lonkt, maar ook het verleden. Dat van henzelf en van hun verblijfplaats, Hastings, waar duizend jaar eerder een veldslag werd gestreden die de kiem legde van wat Engeland nu is.

Tegen deze achtergrond ontvouwt zich gaandeweg hun eigen geschiedenis, met een eigen tragiek en tumult, een eigen oorlog en vrede. Veroveraars en verslagenen, bezetters en verdrukten: Niemand uit België heeft ze allemaal in huis. Een boek dat de grote thema’s en harde waarheden niet uit de weg gaat, maar wel alles biedt om ze verteerbaar te maken: ontroering, mysterie, mededogen, humor.

BEGIN

‘Dat is in orde, meneer Blancke, u heeft dat zeer goed begrepen.’

Blancke zei dank u, kwam overeind uit het formicastoeltje en verliet het bureau van professor Koornhert.

In de gang snelde Zeger Boon, de eerste van het rijtje studenten dat op hun beurt zat te wachten, hem tegemoet.

‘En?’

‘Hastings,’ zei Blancke.

‘Jezus,’ zei Boon.

Het klonk als een rijmpje – spontaan bedacht, en net ernaast, zoals vaker in zijn liedjes. Goed/roes. Hou van jou/heb het koud. ‘Hastings, Jezus.’ Het coupletje nog een keer herhalend keerde Boon zich naar de deur, zijn blik op de zoemer gevestigd waarmee Koornhert hem naar binnen zou sommeren, en trok zijn stropdas wat strakker aan. De vleugel van een min of meer witte hemdsboord floepte omhoog, als een vlagje waarmee hij alvast om een staakt-het-vuren vroeg. Blancke duwde alles weer in de juiste plooi.

‘Geen paniek,’ zei hij, ‘hij vraagt nooit tweemaal hetzelfde.’

‘Ik panikeer niet,’ zei Boon, zweet parelend op zijn bovenlip.

Hij leek een andere persoon, totaal niet te vereenzelvigen met de rebel die Blancke tijdens het jaar aan het werk had gezien.

De zoemer ging, als een nijdige hommel, en joeg de laatste kleur uit Boons wangen. ‘Hastings,’ zei hij nog eens. Blancke gaf hem een bemoedigende tik tegen de schouder, opende de deur voor hem en toen ze weer dichtklapte, bleef hij achter in een mengeling van shag- en zweetaroma’s.

Guido van Heulendonk

ONTVANGST

‘Guido van Heulendonk construeert mensenlevens. Er hangt melancholie in zijn werk omdat hij de loop der dingen als dwingend voorstelt, ze een zweem meegeeft van logica, niet afkoerst op dolle toevalligheden, die romans maar al te vaak ongenietbaar maken.’ (Kees ‘t Hart, De Goene Amsterdammer, 21 september 2016)

‘Een (h)eerlijke roman gedragen door een nauwgezet gedoseerde metaforiek (onder meer De ballade van de oude zeeman van T.S. Coleridge speelt hier nadrukkelijk mee) en de trefzekere en puntgave verwoording.’ (Jooris van Hulle, Kunsttijdschrift Vlaanderen, 5 december 2016))

‘Fraaie Vlaamse roman. (…) Toeval, kleine gebeurtenissen met grote gevolgen, veldslagen in huiselijke kring, Van Heulendonk schetst ze op fijnzinnige wijze. Geen grote woorden, geen grote drama’s, maar een gevoelig portret van een man die terugkijkt op een ogenschijnlijk succesvol leven.’ (Sonja de Jong, Noordhollands Dagblad, 19 september 2016)

‘De auteur speelt handig met thematische overeenkomsten (persoonlijke en historische crises) en wisselt de reis naar de bruiloft af met herinneringen van Blancke aan zijn moeizame huwelijk met Marie-Claire. De heldere stijl, met prachtige “bon mots” illustreert met verve de breekbaarheid van het leven. Voor een breed publiek.’ (J. Hodenius, NBD Biblion)

‘Guido van Heulendonk toont zijn metier in Niemand uit België, waarin de liefde een mijnenveld blijkt én het verleden de hoofdpersonages in de nek valt. (…) Er kleeft een zeker ennui aan het hoofdpersonage, maar telkens haalt Van Heulendonk tijdig zijn tongue-in-cheek humor van stal. (…) Van Heulendonk blijft vakwerk afleveren, tjokvol referenties en intellectuele spielereitjes waar je lang zoet mee bent. En er is plots opstekende weemoed die niemand kan verklaren.’ (Dirk Leyman, De Morgen, 16 november 2016)

‘Van Heulendonk schrijft met een bijzonder Brits aandoende flair en subtiliteit. Je zou hem de Vlaamse Graham Swift kunnen noemen. (…) Zijn onderwerp is de tijd, en hoe die van iedere kranige reus een gebogen dwerg maakt.’ (Marnix Verplancke, Knack Focus, 21 september 2016)

‘Guido van Heulendonk schreef met Niemand uit België opnieuw een indrukwekkende, beklijvende roman over menselijke verhoudingen, over het falen ervan, de pijn die dat teweegbrengt, over het onvermogen om relaties aan te gaan en in stand te houden. Het woord “geluk” komt slechts sporadisch voor in het boek.’ (Hugo Notteboom, Vrij Maldegem, 23 september 2016)

‘Een stilistisch nette roman. (…) Waar het verhaal het laat afweten, houdt de auteur je aandacht vast met historische weetjes. Ik heb er genoegen aan beleefd.’ (Marc Cloostermans, Standaard der Letteren, 9 september 2016)

‘Tijd om op zoek te gaan naar de klaprozensymboliek in deze familieroman, die ook een eigenzinnige Engelandroman en state of the nation novel is. Tijd om Niemand uit België helemaal voor zich te laten spreken.’ (Yvan De Maesschalck, Mappalibri, 16 november 2016)

Video

Auteur leest Niemand uit België in voor Luisterpuntbibliotheek, de Vlaamse openbare bibliotheek voor personen met een leesbeperking. Klik hier